Στην οικογένειά μας

Η οικογένειά μας

Μετά την άφιξή μας στην πρωτεύουσα Ντάκα κατευθυνθήκαμε βόρεια προς την περιοχή της Τζαμαλπούρ, όπου θα μέναμε για 3 μέρες. Ξεκινώντας από τη Ντάκα είδαμε εικόνες όπως αυτές που περιγράφει ο Θοδωρής εδώ. Έχοντας ως βάση την Τζαμαλπούρ επισκεπτόμασταν την κοινότητα του Μανταργκόν,  στις όχθες του ποταμού Βραχαμαπούτρα  Εκεί χωριστήκαμε σε ομάδες των 2 ατόμων και ενταχθήκαμε σε οικογένειες. Για δύο μέρες θα περνούσαμε το πρωί και το μεσημέρι μαζί με την οικογένεια και ιδιαίτερα το παιδί της, καθώς θα το ακολουθούσαμε και στο ημερήσιο πρόγραμμά του στο σχολείο. Εγώ και η Κατερίνα φιλοξενηθήκαμε από την οικογένεια της Μίτου. Την πιο φτωχή ίσως οικογένεια, όμως η Μίτου ήταν το παιδί που όλοι μιλούσαν γι' αυτό. Στο σχολείο, στην κοινότητα, παντού.  Ένα πραγματικά χαρισματικό κορίτσι που μαζί με τα δύο της αδέρφια, τoν ψαρά πατέρα της και τη μητέρα της ζουν σε μια ινδουιστική κοινότητα της περιοχής. Μ-Ι-Τ-Ο-Υ: κάθε ένα από τα γράμματα του ονόματός της μου θυμίζουν και μια  μικρή της ιστορία. 

Η Μίτου

Μ: Οπως λέμε μάθηση , καθώς μιλάμε για ένα παιδί με δίψα για μάθηση και ειδικά για αγγλικά, που είναι το αγαπημένο της μάθημα και γι' αυτό και τα μιλάει πάρα πολύ καλά. 

Ι: Όπως λέμε ιατρική,  η επιστήμη που επιθυμεί να σπουδάσει η Μίτου. Ο λόγος; Βγαλμένος μέσα από τη ζωή της: όταν είχε αρρωστήσει δεν υπήρχε κανένας γιατρός να την φροντίσει και το ίδιο ισχύει και για τον πατέρα της που υποφέρει από ηπατίτιδα. Έτσι επιθυμία της είναι να γίνει γιατρός και να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην κοινότητά της.

Τ: Όπως λέμε ταξίδι. Αγαπημένος της προορισμός η Ελλάδα. Ο λόγος; Πέρα από την επαφή μαζί μας η Μίτου συμμετέχει και στο Πρόγραμμα Αναδοχής Παιδιού της ΑctionAid Ελλάς και έτσι έχει ακούσει αρκετά για την Ελλάδα και έχει μεγάλη επιθυμία να μπορέσει κάποια στιγμή να την επισκεφθεί. 

Ο: Όπως λέμε όνειρα. Ενα παιδί γεμάτο όνειρα, ρομαντισμό και  φαντασία που προτιμά να ξυπνά πολύ νωρίς, στις 4 το πρωί, για να βγαίνει από την παράγκα του και να περπατά, να απολαμβάνει τη σχετική δροσιά και ηρεμία της φύσης τη νύχτα και να σκέφτεται πράγματα για το παρόν και το μέλλον της. 

Υ: Όπως λέμε υπερηφάνεια. Την ώρα που θα έπρεπε να τη συνοδεύσουμε στο σχολείο, η Μίτου έμπαινε επικεφαλής, για να μας δείξει το δρόμο, ακριβώς πίσω της ακολουθούσαμε εμείς και λίγο πιο πίσω όλη - μα όλη- η κοινότητα. Ήταν πραγματικά μια στιγμή για την οποία ένιωθε ξεχωριστή υπερηφάνεια.

Δείτε κι ένα μικρό βίντεο όπου η Μίτου με τη συνοδεία του Νάμπι, από την ΑctionAid Μπανγκλαντές, τραγουδάει ένα παραδοσιακό τραγούδι.

Tα Ευτυχισμένα Σπίτια

Παρουσίαση χορών

Κατά την επίσκεψή μας στο Μπανγκλαντές και συγκεκριμένα κατά την παραμονή μας στην πρωτεύουσα Ντάκα, είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε τρεις μέρες σε ένα από τα Eυτυχισμένα Σπίτια (Ηappy Homes), ένα έργο της ΑctionAid Σε αυτά άστεγα κορίτσια έχουν βρει φροντίδα, προστασία, εκπαιδεύονται σε διάφορες δεξιότητες και παράλληλα φοιτούν κανονικά στα σχολεία της γειτονιάς. Συγκλονιστική ήταν η στιγμή που τα κορίτσια μας παρουσίασαν μέσα από δραματοποίηση τις προσωπικές τους ιστορίες. Μαγευτική η στιγμή που μας παρουσίασαν τους χορούς τους. Γαλήνια η στιγμή μετά το φαγητό που ακούγαμε τα τραγούδια τους συνοδεία ενός περίεργου μουσικού οργάνου που ήταν συνδυασμός αρμονίου και ακορντεόν. Χαρούμενη η στιγμή που όλοι μαζί τραγουδάγαμε και χορεύαμε τοπικά ποπ τραγούδια σαν αυτό. Συγκινητική η στιγμή του αποχωρισμού, αφού τις συνοδεύσαμε στο σχολείο τους. Διδακτική η στιγμή που ακούγαμε τη Διευθύντρια του ξενώνα να μας λέει την εμπειρία της.  

Με τα κορίτσια στο Happy Home

Σε μια γωνιά πρότεινα σε κάποια από τα κορίτσια να βγούμε μια φωτογραφία και δέχτηκαν με χαρά. Και το κλικ της μηχανής έκανε τον πάγο να σπάσει και με τη βοήθεια της μετάφρασης ενός μέλους της τοπικής Αctivista, που μας συνόδευαν κατά την επίσκεψη, αρχίσαμε να συζητάμε. Δε θέλησα να θίξω τις προσωπικές τους ιστορίες. Αντίθετα αρχίσαμε να μιλάμε για τις χώρες μας, μου ζήτησαν να τους τραγουδήσω τον εθνικό μας ύμνο κάτι το οποίο με χαρά έκανα και στη συνέχεια ζήτησα κι εγώ να κάνουν το ίδιο. Be patriotic έλεγε ένα μήνυμα στον τοίχο του δωματίου ανάμεσα στις ζωγραφιές και η υπερηφάνια που ένιωθαν αυτά τα κορίτσια για την πατρίδα τους ήταν κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας μια αυτοσχέδια υδρόγειο σφαίρα προσπάθησα να τις ταξιδέψω στον κόσμο, μιλήσαμε για τις ηπείρους και τους ωκεανούς για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Τις ρώτησα για τα όνειρά τους, τι θέλουν να κάνουν όταν μεγαλώσουν. Και όταν ένα από τα κορίτσια μου είπε πως θέλει να γίνει δημοσιογράφος μου δόθηκε η ευκαιρία να τους μιλήσω για τη Σάρα και να τους τη δείξω στο κινητό μου. Ποια είναι η Σάρα; Ενα κορίτσι από το Μπαγνκλαντές που φοιτά στο Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Α΄ Αθήνας  και το οποίο το είχαμε συναντήσει πριν από την επίσκεψή μας στο Μπανγκλαντές μαζί με τη Μιράντα Oνειρο της Σάρας είναι να γίνει και αυτή δημοσιογράφος, τον οποίο τον βλέπει ως "δικηγόρο του λαού". Επίσης της είπα πως κι εγώ όταν ήμουν μικρός μου άρεσε να γράφω τις ειδήσεις και έβγαζα τη δική μου αυτοσχέδια εφημερίδα και την προέτρεψα να κάνει το ίδιο.  

Η Σάρα (όρθια αριστερά), με τη θεατρική ομάδα του Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Α΄ Αθήνας σε εκδήλωση στο Υπουργείο Πολιτισμού Παιδείας & Θρησκευμάτων

Τις ρώτησα πού θα θελαν να ταξιδέψουν αλλά εδώ δεν πήρα κάποια απάντηση, προφανώς δεν είχαν διαβάσει και ακούσει αρκετά για τις άλλες περιοχές του κόσμου. Μιλήσαμε και για τα φαγητά των χωρών μας και τους εξήγησα πως έχουμε κοινά φαγητά όπως το ρύζι ή το ψάρι αλλά στην Ελλάδα δεν τα τρώμε τόσο πικάντικα! Εκτός από την καταγωγή τους τα κορίτσια αυτά είναι πολύ περήφανα και για τη γλώσσα τους τη Βεγγαλική (Μπάνκλα) και προσπάθησαν να με μάθουν κάποιες λέξεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως αφετηρία του αγώνα της ανεξαρτησίας του Μπανγκλαντές (πρώην Ανατολικού Πακιστάν) ήταν το αίτημα για χρήση της Βεγγαλικής γλώσσας (περιεκτικά στοιχεία για τα παραπάνω βρήκα σε αυτή την ανάρτηση). Σύντομα θα επανέλθω και με άλλες εμπειρίες!

Έξι έλληνες εκπαιδευτικοί στο Μπανγκλαντές

Άρθρο που συντάχθηκε σε συνεργασία με το Θοδωρή Γούτα για την εμπειρία μας στο Μπανγκλαντές και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Parallaxi

Φωτογραφίες: (C) Θοδωρής Γούτας / ActionAid Ελλάς

Έξι έλληνες εκπαιδευτικοί και δύο στελέχη του εκπαιδευτικού τομέα της ActionAid Ελλάς συμμετείχαμε φέτος σε εκπαιδευτική επίσκεψη στο Μπανγκλαντές. Η επίσκεψη αποτελεί δράση του τριετούς ευρωπαϊκού προγράμματος Send my Friend to School (Στείλε το Φίλο μου Σχολείο) που έχει ως κύριο στόχο την ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση των μαθητών σχετικά με το δικαίωμα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, που αποτελεί και τον 2ο Αναπτυξιακό Στόχο της Χιλιετίας. Πρόκειται για το τρίτο στη σειρά ερευνητικό ταξίδι που πραγματοποιείται σε αυτό το πλαίσιο. Τα δυο προηγούμενα ταξίδια έγιναν στην Κένυα το 2013 και στη Ρουάντα το 2014.

Σκοπός της επίσκεψης μας ήταν η επιτόπια μελέτη του συστήματος πρωτοβάθμιας  και δευτεροβάμιας εκπαίδευσης της χώρας. Eπισκεφτήκαμε νηπιαγωγεία, παιδικούς σταθμούς και σχολεία, μια από τις παραγκουπόλεις της πρωτεύουσας Ντάκα και την αγροτική περιοχή Jamalpur.

Παρακολουθήσαμε μαθήματα στις τάξεις, σχεδιάσαμε και συμμετείχαμε σε ομαδικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες, καταγράψαμε συνεντεύξεις από μαθητές/τριες κι εκπαιδευτικούς, γευματίσαμε στα σπίτια αγροτικών οικογένειών και περάσαμε πολλές ώρες συζητώντας μαζί τους. Ακούσαμε τους προβληματισμούς τους και εκφράσαμε τις προτάσεις μας.

Στην Ντάκα επισκεφθήκαμε το γραφείο της Αction Aid στο Μπανγκλαντές και ενημερωθήκαμε από στελέχη της για τις δράσεις τους. Για τρεις ημέρες επισκεφτήκαμε ένα από τα Happy Homes, τα οικοτροφεία νεαρών ευάλωτων κοριτσιών που υποστηρίζει η ActionAid, όπου διδάσκονται μουσική, χορό, ραπτική και μαγειρική. Τα κορίτσια μας καλωσόρισαν με τραγούδια και χορούς. Συμμετείχαμε στις δραστηριότητές τους στο οικοτροφείο και τις συνοδεύσαμε στο σχολείο της γειτονιάς τους. Κατά τη διάρκεια της τριήμερης επικοινωνίας μας συνδεθήκαμε μεταξύ μας και η στιγμή του αποχωρισμού ήταν γεμάτη συγκίνηση.  

Στην περιοχή της Jamalpur γνωρίσαμε τις γυναίκες μιας υπαίθριας σχολής ενδυνάμωσης στην οποία διδάσκονται ανάγνωση, γραφή και τα δικαιώματά τους. Επίσης εκπαιδεύονται στη μείωση του κινδύνου καταστροφών δηλαδή μαθαίνουν πώς να προστατεύονται από τα ακραία καιρικά φαινόμενα που συχνά πλήττουν την περιοχή τους.

Σε κάθε μας επίσκεψη οι άνθρωποι μας καλωσόριζαν με περισσή ευγένεια, χαμόγελα και διάθεση να ακούσουν τις προτάσεις μας για τη βελτίωση των συνθηκών διδασκαλίας τους.

Απώτερος στόχος της δράσης είναι η παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού που θα αφορά το δικαίωμα στην εκπαίδευση σε σχέση με θέματα παιδικής εργασίας, μετανάστευσης, κατασκευής ρούχων, εθνικής γλώσσας, παιδικού γάμου, κλιματικής αλλαγής και δικαιωμάτων του παιδιού.

Οι έλληνες εκπαιδευτικοί θα οργανώσουμε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης προκειμένου να εντάξουν και να συνδέσουν το εκπαιδευτικό υλικό με τα διάφορα διδακτικά αντικείμενα του αναλυτικού προγράμματος σπουδών, της ευέλικτης ζώνης, των ερευνητικών εργασιών και των προγραμμάτων σχολικών δραστηριοτήτων Αγωγής Υγείας, Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Πολιτιστικών Θεμάτων.

Το Μπανγκλαντές (πρώην Ανατολικό Πακιστάν) βρίσκεται στη νοτιοανατολική Ασία, ανατολικά της Ινδίας. Στο νότο βρέχεται από τον κόλπο της Βεγγάλης. Η έκτασή της χώρας είναι περίπου όση και της Ελλάδας, ωστόσο ο πληθυσμός της ξεπερνά τα 160.000.000 κατοίκους! Το Μπανγκλαντές απέκτησε την ανεξαρτησία του από το Πακιστάν το 1971, ύστερα από έναν αιματηρό πόλεμο που πολλοί χαρακτηρίζουν ως γενοκτονία. Έπειτα από αρκετά πραξικοπήματα κι αλλαγές στο σύνταγμα καθιερώθηκε ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους. Οι κάτοικοι είναι κυρίως Μουσαλμάνοι, ωστόσο υπάρχουν μειονότητες κυρίως Ινδουιστών αλλά και Βουδιστών και Χριστιανών. Η χώρα βιώνει τις δραματικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, καθώς εξαιτίας της μέρος του πληθυσμού της αναγκάζεται να μεταναστεύσει.

Διαβάστε επίσης:

Εκπαιδευτικός τομέας ActionAid Ελλάδας

Red Point On Green

Ένας εκπαιδευτικός Πληροφορικής στο Μπανγκλαντές

Send my friend to school- Bangladesh

actionaidmissionbangladesh